Na drie jaar
schrijven, vallen en opstaan en een adem die langer en langer moest
worden, is de klus geklaard: mijn boek Klap – als een
ongeluk je wereld op zijn kop zet' is klaar en verschijnt medio
2019 bij Meander Uitgeverij.
In dit
autobiografische en persoonlijk geschreven verhaal wil ik de lezer
dicht op de huid laten meereizen na het auto-ongeluk dat me in 2014
overkwam. Wat gebeurt er met je als je een heftige whiplash oploopt
– een appende automobilist knalde achterop me bij het rode
stoplicht – en van het ene moment op het andere uit je gewone
leven wordt gekatapulteerd. Als het herstel niet opschiet terwijl je
je leven zo graag weer wilt oppakken. Als je onzichtbare letsel tot
misverstanden en onbegrip leidt. Als de balans ineens uit je relatie
is. Als je jezelf niet meer herkent door problemen in het
functioneren van je brein. Als je plotsklaps naast de maatschappij
staat en in de wereld terecht komt van revalidatie, re-integratie,
letselschade en – uiteindelijk – de WIA. En hoe vind je een
nieuwe vorm, hoe aanvaard je de situatie, hoe werk je aan je nieuwe
normaal?
Het schrijven van
dit boek was in eerste instantie een zoektocht naar het hoe. Ik moest
mijzelf opnieuw uitvinden, ook als schrijver.
Een boek schrijven
is sowieso een flinke uitdaging, maar zeker als je problemen hebt met
overzicht houden en je geheugen, als je concentratie en energie
wankel en onvoorspelbaar zijn, als je accu snel leeg is en je
belachelijk veel hersteltijd nodig hebt.
Hoe kon ik met mijn
beperkingen door het niet-aangeboren hersenletsel (NAH), dat ik aan
het ongeluk overhield, toch een nieuw boek schrijven (mijn 23e)? Hoe
kon ik het schrijfproces zo behapbaar maken dat ik er niet in zou
verdrinken? Hoe kon ik voorkomen dat ik zou verdwalen in al het
materiaal en in alle gebeurtenissen en invalshoeken waar ik over
wilde schrijven.
Klap werd het
moeilijkste schrijfproject dat ik ooit onderhanden had, het werd een
meerjarenplan dat dreef op motivatie. Maar het is gelukt!
Ik heb allerlei
plannen met dit boek: ik wil lezingen geven aan bedrijfsartsen en
werkgevers, aan mensen in de wereld van revalidatie, re-integratie en
letselschade, ik wil vertellen over hersenletsel dat een breuk in je
levenslijn veroorzaakt en over de pechfactor die ons allemaal kan
treffen. En ik wil vertellen over veerkracht en hoop, over hoe het
leven je toch weer meeneemt en er altijd weer een halfvol glas blijkt
te zijn.
